Diagnostyka

WODOROWE TESTY ODDECHOWE

Pracownia Zdrowia wykonuję wodorowe testy oddechowe w kierunki nietolerancji pokarmowych, SIBO – czyli przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego oraz czasu pasażu jelitowego.

SIBO, co to za dolegliwość?
 
Zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) to stan, w którym w jelicie cienkim występuje zwiększona liczba bakterii, co powoduje dokuczliwe objawy i może prowadzić do zaburzeń trawienia oraz wchłaniania.
W prawidłowych warunkach jelito cienkie człowieka zawiera niewielką liczbę bakterii. Stan, w którym w tej części jelita pojawia się duża ich liczba, nazywamy zespołem rozrostu bakteryjnego (SIBO). Bakterie te pochodzą zarówno z jelita cienkiego, jak i grubego. Mogą wywołać biegunkę i upośledzenie wchłaniania jelitowego. Nieleczone SIBO pociąga za sobą niekorzystne skutki zdrowotne m.in. niedobór witaminy B12, A i D, niedożywienie.

Nietolerancje jakie można diagnozować to:

  1. nietolerancja laktozy (znajduje się w mleku i jego przetworach, jest także dodatkiem do wielu produktów)
  2. nietolerancja fruktozy (naturalnie występuje w owocach, miodzie, nektarach owocowo – warzywnych)
  3. nietolerancja sorbitolu (naturalnie obecny w niektórych owocach, algach i grzybach)
  4. nietolerancja ksylitolu (cukier brzozowy).

Jeżeli towarzyszą Ci nawracające stany zapalne jelita cienkiego, zespół jelita drażliwego, a także uporczywe wzdęcia, gazy, zaparcia lub biegunki, bóle brzucha. Po zjedzonym posiłku zwiększa się nienaturalnie obwód Twojej tali. Brzuch rośnie Ci po zjedzeniu posiłku jak nadmuchany balonik. Odczuwasz przelewanie w brzuchu, źle czujesz się po spożyciu probiotyków i/lub po spożyciu surowych warzyw i owoców. Masz anemie lub niski poziom witaminy B12.

Wiedz, że zburzenia nastroju, a nawet trądzik mogą mieć związek z SIBO. Test oddechowy często stanowi niezbędny element w diagnostyce a jego wyniki mają istotny wpływ na stawianą przez lekarza diagnozę.

Wodorowe testy oddechowe są bezpiecznym i nieinwazyjnym narzędziem diagnostycznym wykorzystywanym w praktyce klinicznej. Oparto je na założeniu, że w warunkach fizjologicznych nie stwierdza się obecności wodoru w wydychanym powietrzu lub jego stężenie jest małe. Wodorowy test oddechowy polega na oznaczeniu wodoru w wydychanym powietrzu w celu diagnostyki chorób gastroenterologicznych. W warunkach fizjologicznych wysokie stężenie w wydychanym powietrzu najczęściej jest związane z obecnością bakterii. Gaz ten bardzo szybko przedostaje się z jelit do układu krążenia, gdzie dociera z prądem krwi do pęcherzyków płucnych i szybko ewakuowany jest z wydychanym powietrzem.

Wodorowy test oddechowy to jedna z nieinwazyjnych metod, pozwalająca określić, czy po wypiciu specjalnie przyrządzonego roztworu pacjent wydycha wodór. Obecność tego pierwiastka może sugerować złe wchłanianie w jelitach i nadmierną fermentację, która jest przyczyną dolegliwości żołądkowo jelitowych.

Głównym celem, dla którego przeprowadza się test wodorowy jest potwierdzenie lub obalenie przypuszczeń o nietolerancji szeroko pojętych cukrów. Okazuje się jednak, że tego rodzaju diagnostyka ma też inne uzasadnienie. SIBO, czyli przerost bakteryjny jelita cienkiego dotyczy sytuacji, w której zaburzona zostaje mikroflora w przewodzie pokarmowym. Kiedy mówimy o anormalnym namnażaniu się kolonii bakterii w jelicie cienkim, możemy podejrzewać zespół jelita drażliwego.

 

 WODOROWY TEST ODDECHOWY – PRZYGOTOWANIE DO BADANIA

KONIECZNE JEST PRAWIDŁOWE PRZYGOTWANIE DO BADANIA

NIEPRAWIDŁOWE PRZYGOTOWANIE MOŻE SKUTKOWAĆ FAŁSZYWYM WYNIKIEM BADANIA

Wodorowe testy oddechowe – WTO – czas trwania badania 2-3h

UWAGA! Jeśli pacjent jest diabetykiem i przyjmuje odpowiednie lekarstwa albo cierpi na chorobę, na którą może mieć wpływ zastosowana dieta lub nieprzyjmowanie pokarmów, należy skonsultować się z lekarzem.

Przygotowanie do wodorowego testu oddechowego:

  • 2 dni przed badaniem (aż do dnia badania) należy wstrzymać się z zażywaniem leków, takich jak: witaminy, aspiryna, antybiotyki, środki przeczyszczające.
  • 12 godzin przed testem, ostatni posiłek, test wykonujemy na czczo!
  • 6 godzin przed badaniem można pić wodę bez domieszki cukru.

2 dni przed planowanym testem:

UNIKAJ

DOZWOLONE

czosnku, cebuli, pora i przypraw,naparów ziołowych,nabiału (chyba, że bez laktozy),wody gazowanej,słodzonych napojów, soków owocowych,cukru,produktów zbożowych pełnoziarnistych,produktów zbożowych pełnoziarnistych,produktów przetworzonych,słodyczy,warzyw strączkowych,warzyw kapustnych

DIETA LEKKOSTRAWNA PRZEWGA GOTOWANYCH DAŃ

mięso, ryby, jaja,ryż, ziemniaki, marchewka, pomidor, tofu, quinoa-komosa ryżowa,nabiał bezlaktozowy, mleko ryżowe,kawa, herbata czarna (bez cukru), woda,sól i pieprz,oliwa z oliwek, olej kokosowy.

Oczywiście pacjenci, którzy są na specjalnych dietach (np. bezglutenowej czy bezzbożowej powinni dostosować menu przed badaniem do dotychczasowych zaleceń).

Przed testem 1 godzine nie później należy dokładnie umyć zęby i wyszczotkować język (osoby z protezą nie powinny używać kleju mocującego w dniu badania).

Przeciwwskazania do wykonania testu:

  1. Dzieci z wrodzoną nietolerancją fruktozy.
  2. Rozpoznana lub podejrzewana poposiłkowa hipoglikemia.
  3. Przyjmowanie antybiotyków w trakcie ostatnich 4 tygodni.
  4. Kolonoskopia w trakcie ostatnich 4 tygodni.
  5. Radiografia w trakcie ostatnich 4 tygodni, ileostomia, ostra infekcja.

BADANIA LABORATORYJNE

Diagnostyka laboratoryjna jest istotnym elementem w pracy dietetyka. Mimo tego, że każdy Pacjent jest inny to dzięki stałym elementom, takim jak zalecenia i normy, jestem w stanie określić, jak kształtuje się stan zdrowia danej osoby. To właśnie dzięki podstawowym badaniom laboratoryjnym mogę poznać, w jakiej kondycji jest Pacjent i wykryć potencjalne zagrożenia oraz dobrać odpowiedni program żywieniowy.

W czasie pierwszej konsultacji poproszę Cię o wykonanie badań laboratoryjnych w celu głębszej analizy Twojego zdrowia. Jeżeli wyniki będą wysoko ponad normę skieruję Cię do Twojego internisty (NFZ) lub odpowiedniego specjalisty. Badania laboratoryjne oraz wizyty u specjalisty są odpłatne.

Badania, które należałoby wykonać ustalimy na pierwszej konsultacji po wywiadzie żywieniowym. Dopiero wtedy jestem w stanie określić ilość badań jakie pomogą nam dobrać odpowiednią dietoterapie. Najczęstsze badania to:
– morfologia z rozmazem,
– badanie ogólne moczu,
– lipidogram,
– wskaźniki wątrobowe (ALT, ASP),
– kreatynina,
– żelazo,
– ferrytyna,
– TSH, FT3, FT4,
– glukoza i insulina na czczo

– witamina B6 i B12,
– badanie na stężenie witaminy D w surowicy krwi

– .homocysteina

– nietolerancje pokarmowe

P.S. Oczywiście ilość badań jest dobierania do możliwości danej osoby.